Japon mimarlardan biri, evini baştan aşağı yeniliyordu.
Tamirat esnasında söktüğü kapılardan birinin duvarla irtibatlı bölümünde, iç kısmında, iki tahta arasında sıkışıp kalmış bir kertenkele gözüne çarptı.
Biraz daha dikkatle bakınca kertenkelenin canlı olduğunu fark etti.
Onu oradan kurtarmaya çalışırken bu kez kertenkelenin bir ayağından duvara çivilenmiş olduğunu gördü.
On yıl önce yapılan eve kapısı takılırken dışardan çakılan bir çivi,o an kapıyla duvar arasında bulunan kertenkelenin bacağına isabet etmiş olmalı diye düşündü Japon mimar..
Peki nasıl olmuştu da bu kertenkele hiç, kıpırdayamadığı bu karanlık duvar boşluğunda on yıl boyunca canlı kalmayı başarmıştı?
Mimar, tamirat işlerini bir kenara bırakarak kertenkeleyi izlemeye başladı.
Bu kertenkelenin sadece havayla beslenmeyeceğine göre, bunca yıl yaşamını nasıl sürdürebildiğini merak ediyordu, Nihayet beklemenin ve kertenkeleyi gözlemenin meyvesini almıştı.
Bir süre sonra duvar boşluğunda bir hareket oldu Japon mimar, nereden çıktığını fark edemediği başka bir kertenkelenin geldiğini gördü. Gelen kertenkele, yerinden kımıldayamayacak halde olan eşi veya yavrusu yada kim bilir beklide arkadaşı diye düşündüğü tutsak kertenkeleye ağzında yiyecek getirmişti.
Bu kertenkele diğerinin belki annesi,belki eşi,beklide arkadaşı kim bilir?
Ama bilinen bir şey var ki aralarındaki güçlü sevgi ve paylaşım duygusunun gelişmiş olması, birilerinin bıkıp usanmadan diğerini hayatta tutabilmek için ona gerekli olanı taşımasına neden olmuştu. Birini hayatta tutmanın tek yolu PAYLAŞMAKTIR.
(Alıntı)
Tüm Accesstr.net Ailesine İyi Hafta Sonları Dilerim
Application Engineer
